ป่าสนในห้องหมายเลข 1
ฉัน
ตื่นขึ้นมาในความเป็นจริง
ที่ภาพทุกสิ่งไม่เหมือนเคยมาก่อน
ฉัน
ปราศจากความทรงจำ
สิ่งที่เหลือเป็นเพียงภาพฝันที่ยากจะจดจำ
เมื่อความเป็นจริง
และความฝัน
นั้นยากพอกัน
ที่จะทำความเข้าใจ
เมื่อการมีเธอ
และฉัน
นั้นยากพอกันที่จะลืมหรือจดจำ
ฉันอยู่ตรงนี้
ที่เคยมีภาพเรา
ที่ไม่มีจริง
ฉันอยู่ตรงนี้
ที่กาลเวลาไม่มี
จะทรมานเท่าไร
ที่สุดท้ายความจริงจะพรากฉันและเธอไป
เมื่อความเป็นจริง
และความฝัน
นั้นยากพอกันที่จะทำความเข้าใจ
เมื่อการมีเธอ
และฉัน
นั้นยากพอกันที่จะลืมหรือจดจำ
ฉันอยู่ตรงนี้
ที่เคยมีภาพเรา
ที่ไม่มีจริง
ฉันอยู่ตรงนี้
ที่กาลเวลาไม่มี
จะทรมานเท่าไร
ฉันอยู่ตรงนี้
ที่เคยมีภาพเรา
ที่ไม่มีจริง
