Aspres Avles

Εγώ που λεσ καρδιά μου στα αζήτητα μεγάλωσα
Και σε σκληρά κρεβάτια τα όνειρά μου χάλασα
Πωσ δεν αξίζω κάτι καλύτερο με πείσανε
Και για να αναπνέω αντάλλαγμα ζητήσανε

Σε άσπρεσ αυλέσ μιασ γειτονιάσ
Παιδιά κατώτερησ γενιάσ
Τον πόνο τραγουδήσαμε
Μικρά κεράκια στη βροχή
Φωτίσαμε για μια στιγμή
Κι οι στεναγμοί μασ σβήσανε

Εμένανε καρδιά μου οι άνθρωποι μ' αγάπησαν
Και οι δυστυχισμένοι το χέρι τουσ μου άπλωσαν
Πέτρεσ βαριέσ τα χρόνια τα πρόσωπα χαράξανε
Και τα ονόματά τουσ σε μαύρεσ λίστεσ γράψανε

Σε άσπρεσ αυλέσ μιασ γειτονιάσ
Παιδιά κατώτερησ γενιάσ
Τον πόνο τραγουδήσαμε
Μικρά κεράκια στη βροχή
Φωτίσαμε για μια στιγμή
Κι οι στεναγμοί μασ σβήσανε