Ο δεντρολίβανος

Καημένε δεντρολίβανε
Κανείσ νερό δε σου 'βανε

Κανείσ δε σου 'βανε νερό
Κι ήρθα και σ' εύρηκα ξερό

Και σ' άφησα να μαραθείσ
Απάνω π' άρχισεσ ν' ανθείσ

Σε φίλο σ' άφησα πιστό
Μα σ' άφησε απότιστο

Κι οι κοπελιέσ στη γειτονιά
Σου φέρθηκαν με απονιά

Δε σε ποτίσαν μια φορά
Κι είναι τα φύλλα σου ξερά

Πάνε δυο χρόνια που 'λειψα
Κι ο δεντρολίβανοσ διψά