Ένα γέρικο καράβι
MANOS LOIZOS, LEFTERIS PAPADOPOULOS
Ένα γέρικο καράβι απ' το κύμα κόσκινο
Απ' τ' αμπάρι του ξεθάβει ένα συρματόσκοινο
Κι αρχινάει να βαράει το θεριό τη θάλασσα
Που στα μαύρα τησ σαγόνια τη ζωή μου χάλασα
Και τα νιούτσικα καράβια βλέπουν και δακρύζουνε
Κι έχουμε γερτά τα ξάρτια όταν αρμενίζουνε
Ξέρουν θα ‘ρθει κι η σειρά τουσ στα ρηχά να ρεύουνε
Να ‘χουν χάσει τα φτερά τουσ και να τα γυρεύουνε
