Είναι μέρες που φοβάμαι

Είναι μέρεσ που φοβάμαι και τα βράδια δεν κοιμάμαι

Να μην τύχει κάποιο όνειρο και δω

Άλλεσ πάλι περιμένω να περάσει κάποιο τρένο

Να με βγάλει σ’ άλλο τόπο μακρινό

Είναι νύχτεσ που είναι μαύρεσ ξετρυπώνουνε σα σαύρεσ

Και σου παίρνουν την ψυχή και το μυαλό

Κι όλο λέω παραμύθια πιάνω τη ζωή απ’ τα νύχια

Τη ματώνω και πονώ

Πόσεσ τρέλεσ μια άλλησ ζωήσ νοστάλγησα

Ήμουν πάντοτε στην ώρα μου μα άργησα

Πόσεσ νύχτεσ με το φέγγαρο ξαγρύπνησα

Είχα πει θα σηκωθώ νωρίσ κι όμωσ δεν ξύπνησα

Έρχονται στιγμέσ που βράζω κι όλο χρώματα αλλάζω

Το τηλέφωνο χτυπάει σαν τρελό

Απ’ τουσ φίλουσ μου τραβιέμαι το θεό τον καταριέμαι

Και βουλιάζω μέσα στον τιτανικό

Να σωθώ ψάχνω σανίδεσ στων βιβλίων τισ σελίδεσ

Που με κόβουν και με ρίχνουν στο βυθό

Μα σκαρφίζομαι στιχάκια και τα φτιάχνω τραγουδάκια

Που σα βάρκεσ με τραβάνε στο γιαλό

Πόσεσ τρέλεσ μια άλλησ ζωήσ νοστάλγησα

Ήμουν πάντοτε στην ώρα μου μα άργησα

Πόσεσ νύχτεσ με το φέγγαρο ξαγρύπνησα

Είχα πει θα σηκωθώ νωρίσ κι όμωσ δεν ξύπνησα