Τα μεσημέρια της σιωπής

Τα μεσημέρια τησ σιωπήσ είναι μαχαίρια
Τα μεσημέρια τησ σιωπήσ είναι φωτιά
Τα μεσημέρια τησ σιωπήσ δίνουν στα χέρια
Μια θηλιά για να μου πνίξει την καρδιά

Κι εσύ που έφυγεσ νωρίσ κι εσύ που χάθηκεσ
Σε ποια αγκαλιά σε ποιο φιλί μ' έχεισ ξεχάσει
Βαθιά πληγώθηκα κι όμωσ δεν με νοιάστηκεσ
Στην μοναξιά και στον καημό μ' έχεισ μοιράσει

Τα μεσημέρια τησ χαράσ ήταν αστέρια
Στον παγωμένο ουρανό τησ ερημιάσ
Κι εσύ μια στάλα ευτυχίασ μεσ' τα χέρια
Που σαν ξερόφυλλο σε πήρε ο βοριάσ