Tou Kato Kosmou Ta Poulia
Φαρμακωμένοσ ο καιρόσ παραμονεύει
Μεσ στα στενά του κάτω κόσμου να σε βρει
Και δεκατρείσ αιώνεσ άνεργοσ γυρεύει
Την κιβωτό σου και το αίμα να σου πιει
Σε καρτερούν μαστιγωτέσ και συμπληγάδεσ
Μεσ στα μαλάματα μια νύφη ξαγρυπνά
Κι έχει στ' αυτιά τησ κρεμασμένεσ τισ κυκλάδεσ
Κι ειν' το κρεβάτι τησ λημέρι του φονιά
Κρυφά τα λόγια τα πικρά μεσ το κοχύλι
Κρυφά τησ θάλασσασ τα μάγια στο βοριά
Θα σβήσει κάποτε στο σπίτι το καντήλι
Και μήτε πόρτα θα βρεισ μήτε κλειδαριά
Του κάτω κόσμου τα πουλιά και τα παγώνια
Με φωσ και νύχτα σου κεντούν μια φορεσιά
Άνθρωποι τρίζουν κι ακονίζουν τα σαγόνια
Πηδούν και τρέχουν και σε φτάνουν στα μισά