Οι σταθμάρχες

Στόλιζεσ τούλια την οθόνη
Κι η τηλεόραση σαν νύφη
Πώσ να διαβάσω αν έχω τύχη
Που η αγάπη πάντα με σταυρώνει

Γραμμέσ δε βρίσκω στην παλάμη
Για να μου πεισ κι εσύ τη μοίρα
Θυμίζω κάποιο χρυσοθήρα
Μπροστά σ' ένα στεγνό ποτάμι

Σε σκέφτηκα μετά από χρόνια
Τα ίχνη σου πια τα 'χω χάσει
Και τ' όνομά σου έχω ξεχάσει
Σε μια γωνιά στη βαβυλώνα
Με τρένο ερχόμαστε απ' την πάτρα
Και στισ στροφέσ γι' άλλα μιλούσεσ
Το 'ξερα πωσ δε μ' αγαπούσεσ
Μα εγώ ανέβαινα προσ τ' άστρα
Μα εγώ ανέβαινα προσ τ' άστρα

Τα σύνορα φυλούν σταθμάρχεσ
Σαν κάποιουσ μετρ ξενοδοχείων
Μοιάζουν με λήγοντεσ λαχείων
Και με παλιέσ χαμένεσ μάχεσ

Σκυμμένοσ πάνω στο μπουκάλι
Τουσ ρόλουσ σου μονολογούσα
Σιωπέσ μονάχα αφαιρούσα
Κι όλα τα κλικ απ' τη σκανδάλη

Σε σκέφτηκα μετά από χρόνια
Τα ίχνη σου πια τα 'χω χάσει
Και τ' όνομά σου έχω ξεχάσει
Σε μια γωνιά στη βαβυλώνα
Με τρένο ερχόμαστε απ' την πάτρα
Και στισ στροφέσ γι' άλλα μιλούσεσ
Το 'ξερα πωσ δε μ' αγαπούσεσ
Μα εγώ ανέβαινα προσ τ' άστρα
Μα εγώ ανέβαινα προσ τ' άστρα