I Aitia Eisai Esy

Όταν μεθάει το φεγγάρι
Στου ουρανού την αγκαλιά
Φταίει το κόκκινο σου στόμα
Φταίνε τα μαύρα σου μαλλιά
Κι όταν τρικλίζει το φεγγάρι
Μεσ' στα σοκάκια του ουρανού
Φταίει η φλόγα τησ ματιάσ σου
Που μου πυρπόλησε το νου

Για όσα γίνονται στον κόσμο αιτία είσαι εσύ
Που 'σαι με το 'να πόδι στ' άστρα
Και τα δυο στην κόλαση
Για όσα γίνονται στον κόσμο αιτία είσαι εσύ
Που 'σαι με το 'να πόδι στ' άστρα
Και τα δυο στην κόλαση

Όταν πλαγιάζει το φεγγάρι
Και δεν μπορεί να κοιμηθεί
Φταίει το σώμα σου που κόβει
Όπωσ τ' ολόγυμνο σπαθί
Κι όταν ανάβει το φεγγάρι
Από του ήλιου τη βροχή
Φταίνε τα λόγια τα πικρά σου
Που μου ματώσαν την ψυχή

Για όσα γίνονται στον κόσμο αιτία είσαι εσύ
Που 'σαι με το 'να πόδι στ' άστρα
Και τα δυο στην κόλαση
Για όσα γίνονται στον κόσμο αιτία είσαι εσύ
Που 'σαι με το 'να πόδι στ' άστρα
Και τα δυο στην κόλαση