Bu Izdırabın Panzehiri / Elektro Sayfiye Havası

Bu ızdırabın panzehiri yok
Dertli sokak, martı ötmüyor
Geceler kollarımda ölüyor
Ben ona aşık, o başkasına
Mutlular ve öldürüyor bu beni usulca

Bi jilet havuzunda olimpik yüzücüyüm
Uzaktan lunapark yakından üzücüyüm
Gün battı, güneşsiz derdimi sakladım
Sokağın omzunda sabaha kadar ağladım

Hiç kimse bulamasın gizlesin beni diye
Aşkın kapısında geceyi sabaha bağladım
Kederimin derdine derdimi emanet etmeye kıyamadım,
Yaramı dağladım

Bu gece her şeyin bittiği yerdeyim
Tükenmiş bir aşkın yanık göğsündeyim
Bu eski bi duygu ve ondan korkmuyorum
Buldu beni bi boş şişede, ağlıyorum

Kahveler, köprüaltı, Kurtuluş, sokaklar
İstanbul eroin, şırıngada anılar
Beyoğlu'nda bi kaldırımda çöp gibiyim
Biri beni süpürene kadar hapisteyim

Ada vapuru sisin içimde kaybolur
Sirenler, seslerin telaşı bi an durur
Seni yaşarım, göğe bir selam çakarım
Hiçbir şeyindim, bu bilgi her şeyin cevabı

Sana gelmiştim aniden, elimde bir resim
Sen vardın, yosunlu üzgün deniz gibiydin
Kapılar ardından birkaç cümle kurmuştun
Kilit sesleri hayatımın fonu olmuştu

Şimdi yok hiçbir şey uğruna üzülecek
Hepsini tükettim, toprağa gömülecek
Yansın dünya umrumda değil
Herkes görsün, cenazem bu benim