ปิดผนึก
ก็อาจจะเห็นฉันคนนี้
ยิ้มให้ใครได้เสมอ
พูดจาเวลาที่เจอ
ดูเหมือนไม่เป็นอะไร
อารมณ์ดีหัวเราะ
ร่าเริงคงสบายใจ
แต่ไม่มีใครรู้หรอกข้างใน
มันยังไม่ไหว
เมื่อไรที่ใจมันเผลอนึกถึงเธอ
ก็ปล่อยมันเป็นความลับ
อยู่ภายในใจฉัน
คงไม่มีวันหรอกที่ใครจะได้รู้
ว่าบาดแผลนั้นยังอยู่
เนิ่นนานเท่าไรยังเจ็บเรื่อยมา
ปล่อยมันเป็นความลับ
ปิดผนึกใจไว้
เธอคงมาหลอกหลอนได้แค่ตอนหลับตา
จะล็อคกุญแจขังอดีตไว้ให้แน่นหนา
จะไม่ให้ใครรู้ว่า
ยังลืมเธอไม่ได้
ยังมีเธออยู่ในความคิด
ถึงไม่มีเธอในชีวิต
ขอโทษที่มันยังคิด
ก็รู้ต้องหักห้ามใจ
ถ้าอยากลืมใครสักคน
เราต้องก้าวต่อไปใช่ไหม
แล้วฉันก้าวมาไกลแค่ไหนทำไมหัวใจ
มันยังไม่ไหว
เมื่อไรที่ใจมันเผลอนึกถึงเธอ ฮ้า
ก็ปล่อยมันเป็นความลับ
อยู่ภายในใจฉัน
คงไม่มีวันหรอกที่ใครจะได้รู้ (ไม่ใครได้รู้)
ว่าบาดแผลนั้นยังอยู่
เนิ่นนานเท่าไรยังเจ็บเรื่อยมา
ปล่อยมันเป็นความลับ
ปิดผนึกใจไว้
เธอคงมาหลอกหลอนได้แค่ตอนหลับตา
จะไม่ให้ใครรู้ว่า
ยังลืมเธอไม่ได้
แม้เรื่องราวได้ผ่าน
เนิ่นนานสักเท่าไร
แต่ในหัวใจยังลืมเธอไม่ได้
ปล่อยมันเป็นความลับ
อยู่ภายในใจฉัน
ไม่มีวันหรอกที่ใครจะได้รู้ (ไม่ใครได้รู้)
ว่าบาดแผลนั้นยังอยู่
เนิ่นนานเท่าไรยังเจ็บเรื่อยมา
ปล่อยมันเป็นความลับ
ปิดผนึกใจไว้
เธอคงมาหลอกหลอนได้แค่ตอนหลับตา
จะล็อคกุญแจขังอดีตไว้อย่างแน่นหนา
ความลับในใจมีฉันคนเดียวที่รู้ว่า
เนิ่นนานเท่าไร
ยังลืมเธอไม่ได้
ยังลืมไม่ได้ (โอ)
ยังลืมเธอไม่ได้ โอ
ยังลืมไม่ได้ (โอ้)
ฮือฮู
