Το βαλς της μοναξιάς [1947]

Όταν του φθινοπώρου το κρύο αγέρι
Μαραίνει τα λουλούδια και τα παγώνει
Θυμάμαι σε που λείπεισ σε ξένα μέρη
Και η μελαγχολία με περιζώνει

Και μέσα στου χειμώνα τα τόσα κρύα
Νιώθω τη μοναξιά μου να μεγαλώνει
Δίχωσ τη συντροφιά σου γλυκιά μου αγάπη
Η πίκρα με τυλίγει και με σκοτώνει

Όταν γυρίσεισ στην αγκαλιά μου
Θα σε γεμίσω από φιλιά
Δε θα σ' αφήσω από κοντά μου
Να ξαναφύγεισ σαν τα πουλιά

Όταν τα χελιδόνια ξαναγυρίζουν
Και τα λουλούδια αρχίζουν να ξανανθίζουν
Τότε ξαναγεννιέμαι και περιμένω
Να 'ρθησ σε μένα όνειρο αγαπημένο

Γύρνα και στ' ακρογιάλι χίλια λουλούδια
Θα ρίξω αγαπημένη όταν σε φέρει
Γύρνα προτού περάσει το καλοκαίρι
Και μαραθούν στα χείλη μου τα τραγούδια

Όταν γυρίσεισ στην αγκαλιά μου
Θα σε γεμίσω από φιλιά
Δε θα σ' αφήσω από κοντά μου
Να ξαναφύγεισ σαν τα πουλιά