Buffalos

Ειναι των προαστίων τα blues
Από την ομάδα τησ κρούσησ
Γράφουμε όσα μασ βαραίνουνε
Όχι όσα θέλεισ να ακούσεισ
Εμείσ οι τρελοί από το νότο τραγουδάμε για τισ παράκρουσεισ
Εδω ανασενουμε εδω συλλέγουμε εδώ μαθαίνουμε από τισ προκρουσεισ
Τσογλάνια εμάσ τα παιδιά με την καρδιά στα κιγκλιδώματα
Τώρα μασ πνίγουν λέξεισ και κάποιεσ σκέψεισ κεφαλο κλειδώματα
Μάθαμε στα χώματα να ματώνουν τά γόνατα μα ακομα να ψάχνουμαι αχόρταγα
Άλλοι είναι ακόμα καλα μα καποιοι δίνουν αποτυπώματα
Και είναι το μυαλό μασ απέραντο σταμάτα να πίνεισ το κέρατο
Άσε το γαμήδι πέτα το θυμάμαι όσο μου λένε ξέχνα το
Ότι εμπόδιο και να βάλουν πάντα μα πάντα προσπερνα το
Ηχογραφουσα με φρικη στισ ήττεσ και τα ονειρα μασ τέταρτο
Πια με έχει σημαδέψει
Ποιοσ με εχει σημαζέψει
Τσακώθηκα έκλεψα έσφαλα
Γιατί ο δρόμοσ με έχει αναθρέψει
Περίμενα τότε τον ήλιο
Τώρα περιμένω να βρεξει
Έφτασα 28 μα ακόμα παλευω να βρω τον αλέξη
Κάθε ραντεβού σαν ντεζαβού
Αυτό ταξιδεύει παντού
Είναι οι buffalos που κατεβαίνουνε από την άλλη πλευρά του βουνού
Με την ψυχή λιονταριού
Στο πλάι κάθε αδερφού
Σκαμε σαν αλογα με το συνιαλο μασ και στο φιναλε μασ γινεται ντου
Εδώ δεν χωράνε παιχνίδια
Ραπ και κλωτσο μπουνίδια
Θα έρχεται πάντοτε αντιμετωπο απο ναζι ρουφιάνουσ και φίδια
Βγαίνει φωτιά από τα στηθια
Είναι αναγκη οχι συνήθεια
Ο δάσκαλοσ δρόμοσ μασ εμαθε συντροφικότητα και εχεμύθεια

Πάρτο
Παρτο
Πάντα θα μαι στήριγμα στον πόνο σου
Πάρτο
Παντα θα με μήνυμα στο δρόμο σου πάρτο
Γιατί οι μαχητέσ ξέρουν να βγουν από τον πάτο
Πάρτο
Παρτο παρτο
Πάντα θα μαι στήριγμα στον πόνο σου πάρτο
Πάντα θα με μήνυμα στο δρόμο σου πάρτο
Γιατί οι μαχητέσ ξέρουν να βγουν από τον πάτο
Παρτο παρτο παρτο

Σε τούτη την πόλη κινούμαι σαν φαντάσματα
Και γαλουχήθηκα και από μικρόσ είδα περάσανε δύσκολεσ μέρεσ
Θυμάμαι μου είπεσ ο χρόνοσ γιατρόσ
Οι άνθρωποι ζορικοι γυρω μασ και καθε μερα παλευω να ειμαι σοφοσ
Πριν φυγεισ να κλείνεισ το φωσ
Η μοναξια αγαπαει το σκοταδι
Το πιο θολωμενο μου βραδυ και αποψε για να με δεισ συγκεντρωσου
Οτι κι αν νιωθεισ δικο σου μια μερα θυμησου πεταει για το κεντρο του κοσμου
Ποσο απεχει το παρκο εν τελη απ' το να ζεισ το ονειρο σου
Και ποσο λεπτη η γραμμη να χαθεισ και να πνιγεσαι μεσα στο σεναριο σου
Βαλαμε ενα στοχο και τον κυνηγαμε με κλειστα τα ματια
Γενια που δεν χωρεσε σε ντουβαρια
Αλητεσ που ξενυχταγαν τα βραδια
Και θελουνε να αφησουν ανεξιτηλα σημαδια παντα
Κατα τησ αρχησ μην βιαστεισ να πεισ οτι αγαπησαμε κρατησαμε ψηλα
Θεματα τιμησ αλλησ εποχησ μπαινουμε στο beat σωσμενη με εκρηκτικα
Αυτην την γλυκια μελωδια που διαλεξα να την χαρισω στα αλανια μου
Κι αυτο το στυλο που κρατω με συνειδηση και οχι για την καυλαντα μου
Σε εκεινο το θεατρο δεν θα με δεισ ποτε να φορεσω στολη
Δεν ξεπουλαμε τον δρομο γιατι μασ εμαθαν ειναι μεγαλη η σχολη
Κοιταμε στα ισια τον θανατο απο το αβατο των αθηνων
Ε τοτε η σιωπη των αμνων ειπα πωσ πρεπει να γινει η φωνη των πολλων
Εχω το χρωμα στον ηχο μου απο το εμβλυμα των πειρατων
Και θελω μαζι μου τουσ πιο τρελαμενουσ να παμε να ριξουμε τον αρχηγο (κατω κατω)
Φαινομενικα τα κυβικα μασ ειναι λιγα
Μα κρατηθικα μην χασω την παρτιδα
Οτι αγαπησα με ριζωσε εδω για να κοιταζω καθε μερα την ζωη μου με ελπιδα να γελαω στην καταιγιδα
Δεν λαμπει σα πυγολαμπιδα
Σκαει σαν φωτοβολιδα
Μαυρη κηλιδα ρυτιδα
Διπλα απ' το ματι στην πυραμιδα

Πάρτο
Πάντα θα μαι στήριγμα στον πόνο σου
Πάρτο
Παντα θα με μήνυμα στο δρόμο σου πάρτο
Γιατί οι μαχητέσ ξέρουν να βγουν από τον πάτο
Πάρτο
Παρτο παρτο
Πάντα θα μαι στήριγμα στον πόνο σου πάρτο
Πάντα θα με μήνυμα στο δρόμο σου πάρτο
Γιατί οι μαχητέσ ξέρουν να βγουν από τον πάτο
Παρτο παρτο παρτο παρτο