Niemiłość i trwoga

Myśle raz jeszcze o swoim domu
To byl mój dom
Pęknięty sufit zimny mur
Pod łóżkiem gniją tajemnie
Na krucyfiksie gnije pan
Kawałek drewna
Powiedz
Zrozumiesz mnie nie oceniając
Oceniasz mnie Powiedz
Oskarżysz mnie nie rozumiejąc
Dwanaście lat
Zrozumiesz to matko
Dwanaście lat
Nie Nie Nie
Dziesięciu nas ze stu
Wyciera z twarzy świętych ślinę
Nie Nie NIe
Trzydzieści siostr na sto
Tuli kolczaste tajemnice
Myślę raz jeszcze o swoim domu
To byl mój dom
Zawsze przynosił dla nas chleb
Najpierw kładł ciepłą dłoń na skroni
Paraliż ciała martwy czas
Nie możesz sie ruszyć