Maddas

Dzieckiem płaczącym w kołysce tyś był
Dziś rzucasz świat pod swe nogi
Zabijasz go ogniem szaleństwa
Cień jest ci przyjacielem

Armie twe wnet ruszą za ocean
Królów zachodu zakląłeś w martwy sen podziemia
Żądzą krwi karmiona przez wieki
W marmury swą ludzkość spojona ekstazą

Zaklina sepią twarz
Czarowne w lędźwiach pełne słodyczy
W noc ciemną nienawiść swe ciało rozkoszne
Zalotnie układa we mchu
Runo pożogi w poranne niebo

Ubił swoim wzrokiem
Wróg nasz odwieczny
Inferno rzezi naszą z galaktyk
Zegnie wam karki wiatr
Z ust pustyni