Ekato Zoes

Το ψέμα έγινε αλήθεια
Κι ο εφιάλτησ φτηνή πραγματικότητα
Οι διαφωνίεσ μασ συνήθεια
Κι όλα τα βράδια μασ μονότονα κι αφόρητα

Χέρι με χέρι ήταν πρώτα
Και οι σκιέσ μασ φωτιά μέσα στη νύχτα
Τώρα σαν σβήνουνε τα φώτα
Πλάτη με πλάτη και μια σκέτη καληνύχτα

Μα ασ μη μετράμε όλα αυτά που μασ χωρίζουν
Σε μια ζωή που τη φιλήσαμε στο στόμα
Τώρα πονάνε όλα όσα μασ ενώνουν
Και δεν ξοφλάμε για εκατό ζωέσ ακόμα

Ήταν τα μάτια σου ελιξίριο
Για τισ αθώεσ μικρέσ σου επιθυμίεσ
Τώρα το βλέμμα σου μυστήριο
Που μ' οδηγεί μόνο σε φόβουσ κι αγωνίεσ

Τότε ζητούσα το φεγγάρι
Να μην αφήσει να ξυπνήσει η άλλη μέρα
Μα να το φωσ μασ βρίσκει πάλι
Πλάτη με πλάτη και μια σκέτη καλημέρα

Evridiki