Adrania

Ακινησία σε έναν κόσμο που αναβιώνει την αδράνεια ατέρμονα
Έχεις λόγο, δήθεν πόνο κι οξυγόνο: κατανάλωση ταχεία κάποιου άγχους για το αίνιγμα
Ανένδοτα σου βράδια που δε ψάχνουνε τον ήλιο
Λίγο-λίγο ξενυχτάνε τα ακατέργαστά σου χέρια
Κοιμήσου, εγώ θα στέκομαι στο ύψωμα – ανατολή κοιτάζω
Θέλω φώς, θέλω το σήμερα
Θέλεις σίδερα – η φυλακή σου είναι τεράστια
Εγκάρδια χτυπήματα στο ύστερα αναμένεις
Κατεβαίνεις ολοένα και βαθύτερα στο τίποτα – Αδράνεια, που κυνηγά θηρία ανήμερα
Δες τα φώτα που ξενύχτισαν για σένα
Κάθε μέρα – νέα μέρα, μα εσύ ψάχνεις πάντα πίσω
«Μη λυγίσω, μη χτυπήσω, μη τα σίδερα φοβίσω»
Αδράνεια: Χρυσάφι που αντάλλαξες με ψέμα
Μα οι άνθρωποι είναι φίδια που στα δέντρα σκαρφαλώνουν – δε στο κρύβω
Και το μήλο, αν η Εύα δεν το πάρει, το δαγκώνουν – γεύσου λίγο
Μα οι άνθρωποι είναι φώτα σε μια πόλη που πεθαίνει – δες τον ήλιο
Κι όσο ματώνεις την καρδιά μου, αυτή το φως θα σου προσφέρει – πριν να φύγω
Ποιος είναι ο λόγος που κοιμάσαι;
Μέσα στο πλήθος χάνεσαι, φοβάσαι
Κι όλο ρωτάω τους Αγγέλους αν σε είδαν μα μου είπαν τη ψυχή σου πως, ακόμα, δεν τη βρήκαν
Ποιος θέλει να γεμίσει αυταπάτες;
Κανένας! – μα τις κάνετε τροφή για το θηρίο
Πίσω θρανίο, αλητεία κι επανάσταση – ψυχές που ακόμα, δε γνωρίζουν την κατάσταση
Βλέπω το βλέμμα σου που βλάπτει τα βδελύγματα
Βαρύγδουπά σου βήματα βαλτώσανε στο βύθισμα
Βία στη βία – πιο βαριά βασανιστήρια
Βιβλία για βαρόνους που βρυχούνται, όμως, πειθήνια
Η βαλέστρα ηλιθίων έχει πάντα επιχειρήματα – έχει πάντα δυο προβλήματα
Κάθε λύση μοιάζει αδύνατη μα λύτρωση είναι η δύναμη
Όχι αδράνεια – επίθεση!
Μα οι άνθρωποι είναι φίδια που στα δέντρα σκαρφαλώνουν – δε στο κρύβω
Και το μήλο, αν η Εύα δεν το πάρει, το δαγκώνουν – γεύσου λίγο
Μα οι άνθρωποι είναι φώτα σε μια πόλη που πεθαίνει – δες τον ήλιο
Κι όσο ματώνεις την καρδιά μου, αυτή το φως θα σου προσφέρει – πριν να φύγω
Μα οι άνθρωποι είναι φίδια που στα δέντρα σκαρφαλώνουν – δε στο κρύβω
Και το μήλο, αν η Εύα δεν το πάρει, το δαγκώνουν – γεύσου λίγο
Μα οι άνθρωποι είναι φώτα σε μια πόλη που πεθαίνει – δες τον ήλιο
Κι όσο ματώνεις την καρδιά μου, αυτή το φως θα σου προσφέρει – πριν να φύγω