Μη μιλάς

Δεν είχα κονάκι δικό μου
Πηρούνι και πιάτο βαθύ
Και ήταν κληρονομικό μου
Ο βήχασ κι η πείνα μαζί
Τα μαύρα μου χάλια η ζήση
Κι ανάβει το μέσα μου φωσ
Θα ήταν μια κάποια λύση
Να γίνω από γνώση τρελόσ

Μη μιλάσ για καημούσ και για τέτοια
Και παρήγορα λόγια μην πεισ
Μια παράγκα ξεχείλισα ντέρτια
Αν στα δείξω θα πασ να κρυφτείσ

Ο κλέφτησ του κλέφτη προστάτησ
Κι ο φόνοσ του φόνου παιδί
Ο ψεύτησ τού ψεύτη πελάτησ
Κι ο νόμοσ του ανόμου κλειδί
Αρχίζω και κάνω το σκύλο
Γαβγίζω και πια δε μιλώ
Δαγκώνω τον πρώτο μου φίλο
Και τώρα δηλώνω τρελόσ