Se Palaio Symfoititi
Φίλε η καρδιά μου τώρα σαν να εγέρασε
Τελείωσεν η ζωή μου τησ αθήνασ
Που όμοια γλυκά και με το γλέντι επέρασε
Και με την πίκρα κάποτε τησ πείνασ
Δε θα 'ρθω πια στον τόπο που η πατρίδα μου
Τον έδωκε το γιόρτασμα τησ νιότησ
Παρά περαστικόσ με την ελπίδα μου
Με τ' όνειρο που εσβήστη ταξιδιώτησ
Προσκυνητήσ θα πάω κατά το σπίτι σου
Και θα μου πουν δεν ξέρουν τι εγίνησ
Μ' άλλον μαζί θα ιδώ την αφροδίτη σου
Κι άλλοι το σπίτι θα 'χουν τησ ειρήνησ
Θα πάω προσ την ταβέρνα το σαμιώτικο
Που επίναμε για να ξαναζητήσω
Θα λείπεισ το κρασί τουσ θα' ναι αλλιώτικο
Όμωσ εγώ θα πιω και θα μεθύσω
Θ' ανέβω τραγουδώντασ και τρεκλίζοντασ
Στο ζάππειο που ετραβούσαμεν αντάμα
Τριγύρω θα 'ναι ωραία πλατύσ ο ορίζοντασ
Και θα 'ναι το τραγούδι μου σαν κλάμα
