Kato Sto Megalo Ypno
Ο χρόνοσ είναι του θεού κι ο πόνοσ του ανθρώπου
Να βλέπει το είδωλό του να κλαίει και να γελά
Στην κάψα του μεσημεριού βουλιάζουν τα τζιτζίκια
Κοχύλια κι αρμυρίκια στα μαύρα σου μαλλιά
Κάτω στο μεγάλο ύπνο μυστικό σου ανάβω δείπνο
Ποιοσ είδε δέντρο του βυθού ν' αποζητά τον ήλιο
Στου σκότουσ το βασίλειο άγιο να γυρνά
Με νήμα εξάκλωνο κεντάσ τον έβδομο ουρανό σου
Υψώνεισ το φανό σου και πασ στο πουθενά
Κάτω στο μεγάλο ύπνο μυστικό σου ανάβω δείπνο
Στρώσε τραπέζι γιορτινό τραπέζι του ασώτου
Το ‘πνιξε τ' όνειρό του άγριοσ ποταμόσ
Από κρασί κι από φιλί μπορεί και να σωθούμε
Κι αν τύχει και χαθούμε καλόδεχτοσ χαμόσ
Κάτω στο μεγάλο ύπνο μυστικό σου ανάβω δείπνο
