Gramma S' Enan Poiiti
Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε καίσαρ να σε σώσει
Κάτι που πάντα βρίσκεται σε αιώνια εναλλαγή
Κάτι που σκίζει τισ θολέσ γραμμέσ των οριζόντων
Και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη
Κάτι που θα 'κανε γοργά να φύγει το κοράκι
Που του γραφείου σου πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά
Να φύγει κράζοντασ βραχνά χτυπώντασ τα φτερά του
Προσ κάποια ακατοίκητη κοιλάδα του νοτιά
Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
Κι ο ήλιοσ πάντα μόνουσ να μασ βρίσκει
Εσύ τσιγάρο camel να καπνίζεισ
Ναι κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουίσκι
Οι πολιτείεσ ξένεσ να μασ δέχονταν
Οι πολιτείεσ οι πιο απομακρυσμένεσ
Κι εγώ σ' αυτέσ απλά να σε εσύσταινα
Σαν σε παλιέσ γλυκέσ μου αγαπημένεσ
Κάτι που θα 'κανε τα υγρά παράδοξα σου μάτια
Που αβρέσ μαθητριούλεσ τ' αγαπούν και σιωπηροί ποιητέσ
Χαρούμενα και προσδοκία γεμάτα να γελάσουνε
Με κάποιο τρόπο που όπωσ λεν δε γέλασαν ποτέ
Γνωρίζω κάτι που μπορούσε βέβαια να σε σώσει
Εγώ που δε σε γνώρισα ποτέ για σκέψου εγώ
Ένα καράβι να σε πάρει καίσαρ να μασ πάρει
Ένα καράβι που πολύ μακριά θα τ' οδηγώ
Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
Κι ο ήλιοσ πάντα μόνουσ να μασ βρίσκει
Εσύ τσιγάρο camel να καπνίζεισ
Ναι κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουίσκι
Οι πολιτείεσ ξένεσ να μασ δέχονταν
Οι πολιτείεσ οι πιο απομακρυσμένεσ
Κι εγώ σ' αυτέσ απλά να σε εσύσταινα
Σαν σε παλιέσ γλυκέσ μου αγαπημένεσ
Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
Κι ο ήλιοσ πάντα μόνουσ να μασ βρίσκει
Εσύ τσιγάρο camel να καπνίζεισ
Ναι κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουίσκι
Και μια βραδιά στην μπούρμα ή στην μπατάβια
Στα μάτια μιασ ινδήσ που θα χορέψει
Γυμνή στα δεκαεπτά στιλέτα ανάμεσα
Θα δείτε την γκρέτα να επιστρέψει
