Atoma

Τι έπαθεσ λοιπόν γιατί δε λεσ
Πώσ σώπασεσ μια τέτοια εποχή
Που θα 'πρεπε να έβγαζεσ φωτιέσ
Πώσ έγινεσ φωνούλα αντί φωνή
Πώσ έγινεσ φωνούλα αντί φωνή

Πώσ γίναμε έτσι άτομα
Ιδιώτεσ μόνοι κι έρημοι
Πώσ γίναμε έτσι άτολμα
Που από παιδάκια έτοιμοι
Με ιππότεσ και με δράκοντεσ
Και με ληστέσ τα βάζαμε
Πώσ στα παιχνίδια σκίζαμε
Μα στην αλήθεια χάσαμε

Πώσ γίναν όλα τόσο στρογγυλά
Λόγια κι ανάγκεσ και σε όλα ναι
Λοφάκια γίναν τα ψηλά βουνά
Τα δεσ μα δεν τ' ανέβηκεσ ποτέ
Τα δεσ μα δεν τ' ανέβηκεσ ποτέ