Etiuda Rewolucyjna

Etiudo ma bogini zła
Listopad zgasł wśród nagich drzew
Niebu swój lament śpiewaj nad krajem łez

Etiuda ma wolności chusto
Na której wciąż widnieje krew
Rozkaż zbolałym ustom by krzyk rozerwał je

Zło nie zna snu
Dobro zna tyle słów
Twoja pieśń jak czuwanie
Aby pamięć mogła trwać

Etiuda ma w koloni cierń
Niczego