As Akritas Was Ploughing (Pontus) [feat. Nikos Papavramidis]
Ακρίτας όνταν έλαμνεν αφκά σην ποταμέαν
επέγνεν κι έρτουν κι έλαμνεν την μέραν πέντ' αυλάκια
επέγνεν κι έρτουν κι έσπερνεν εννέα κότα σπόρον
Και ν-έρθεν πουλίν κι εκόνεψεν ση ζυγωνί' την άκραν
και σκούται καλοκάθεται ση ζυγωνί' την μέσην
Ν-οπίσ' πουλίν, οπίσ' πουλίν, μη τρως την βουκεντρέα
Και το πουλίν ελάλησεν ανθρώπινον λαλέαν
Ντο στέκ'ς, ντο στέκ'ς Ακρίτα μου και τίναν αναμένεις
Το γ-ένοικό σ' εχάλασαν και την καλή σ' επέραν
και τα μικρά τα πούλοπά σ' σο περιβόλ' έσυραν
Βιτσοκοπά τον μαύρον ατ' και φτάν' και κοντεφτάνει
Ανοίξετέ με, νε πορτάρ', ανοίξτε να σεμπαίνω
Ενοίξαν ατον οι πορτάρ', εμπαίν' απές Ακρίτας
Άλλοι σκαμνιά δίγν' ατον, άλλοι καυκίν απλών'νε
και σο σκαμνίν 'κί κάθεται και το καυκίν 'κί παίρει
Έσυρεν το σπαθίν ατου ας σο χρυσόν θηκάρι
χίλιους εμπρός εσκότωσεν και μύριους από πίσω
κι επέρεν την κόρ' κι έφυγεν εννιά νύχτας κι ημέρας
