Kawa Na Mrozie

Kawa na mrozie

Na mrozie w szopie gość zamknął się w klopie
Nadleciał śmigłowiec, w nim koleś z megafonem
W kurtce puchowej i tej białej masce
Ogłasza kwarantannę na kwadracie z lasem
Tuziny świateł w swe tryby facjatę
Wciągają skwapliwie by ją rozgnieść na miazgę
Posoka z nosa robi się fioletowa
Z rozdzieranego ciała w prześcieradło wsiąka
Słychać dźwięk pracującego transformatora
To głos boga robota z owego śmigłowca
Za szopą w której stał ten skuter śnieżny
Na tronie toalety siedział martwy elvis

Nikt kto tak cuchnie nie może być zdrowy
Bliski katatonii leży w strumieniu rzygowin
Aż defibrylatora musiał użyć pan ratownik
Zasłonił oczy dłońmi, głos miał ochrypły ze zgrozy
Potеm zszedł na długi płaski odcinek szosy
Śnieg sięgał mu aż po tе sztywne zimne kostki
Jak podczas hollywoodzkich premier filmowych
Obserwował krążące po niebie reflektory
Lecz już nie było na nim tych świateł tańczących
To była pierwsza fala inwazji owadzich obcych
Przyleciało ufo i ten latający spodek
Gdy wszyscy byli zajęci żłopaniem kawy na mrozie