Dromos Tou Metaksiou
Nikos Ziogalas
Δρόμος του μεταξιού, δρόμος της αγάπης κεντημένος.
Εσύ κοιτάς αλλού κι εγώ κοιτώ εσένα μαγεμένος.
Ζεστός καφές αχνίζει ανάμεσά μας,
μικρές ρωγμές κλωστές στο κέντημα μας.
...όλα φαίνονται εδώ.
Ο δρόμος της αγάπης είναι δρόμος ανοιχτός, κυλάει ο χρόνος...
Περνάει από την έρημο, πηγαίνει προς το φως κι ανθίζει ο χρόνος.
Η ρώμη του κορμιού και της καρδιάς η δίψα μας πηγαίνει.
Παλμός καραβανιού, ως την Παλμύρα ήμασταν δυο ξένοι.
Κοιμήσου εδώ κι αύριο πάλι ξεκινάμε.
Στην έρημο οι ανήσυχες ψυχές γυρνάνε,
θα 'μαι δίπλα σου εγώ...
Ο δρόμος της αγάπης είναι δρόμος ανοιχτός, κυλάει ο χρόνος...
Περνάει από την έρημο, πηγαίνει προς το φως κι ανθίζει ο χρόνος.
