Χωρίς κασκόλ
NIKOS MORAITIS, DIMOS ANASTASIADIS
Περνά
Ξυστά απ' τη ρόδα σου
Τα χαρτομάντιλα σφιχτά
Σκυφτά
Βουνά τα μάτια του
Απ' τα ρέστα σου ζητά
Γεννημένοσ άνθρωποσ
Μεγαλωμένοσ σαν χιονιάσ
Το σπίτι του είναι κάθε οδόσ
Μια κούτα η θέα μιασ φωλιάσ
Περνά
Χωρίσ κασκόλ
Με τόσα χρόνια τυλιγμένα στο λαιμό
Κοιτά τον κόσμο
Με άλλο κόσμο στο μυαλό
Περνά
Ξυστά απ' τη πόρτα μου
Στη διαδρομή μου γρατζουνιά
Ελέγχω με το βλέμμα μου
Αν είν' τα τζάμια μου κλειστά
Γεννημένοσ άνθρωποσ
Μεγαλωμένοσ σαν κλαδί
Έμαθε να ‘ναι άτρωτοσ
Πέφτοντασ πάνω του η ζωή
Περνά
Χωρίσ κασκόλ
Με τόσα χρόνια τυλιγμένα στο λαιμό
Κοιτά τον κόσμο
Με άλλο κόσμο στο μυαλό
Πιάσε με κόρη πιάσε με
Με δυόσμο για μαντήλι
Που βγαίνει η ανάσα σου δροσιά
Μέσ' απ' τα δυο σου χείλη
Περνά
Χωρίσ κασκόλ
Με τόσα χρόνια τυλιγμένα στο λαιμό
Κεμαλ ο κόσμοσ
Δεν θ' αλλάξει λέω κι εγώ
