Νίκος, Σταύρος, Αντώνης

Γνωρίζω ανθρώπουσ μοναχούσ
Μακριά στησ γησ τα πλάτη
Εκεί που με αγαπήσανε
Για τα παλιά μου λάθη

Μ' αυτά με καλοδέχτηκαν
Χωρίσ βαθιέσ αιτίεσ
Τα λάθη μου εξήγησα
Δεν είναι αμαρτίεσ

Αφού με παρηγόρησαν
Γλυκά και με φιλήσαν
Με κάτσαν στο τραπέζι τουσ
Ξανά και με τιμήσαν

Με κέρασαν γλυκό κρασί
Τουσ φόβουσ μου τουσ κρύψαν
Στα μυστικά μου ερείπια
Ταξίδι ξεκινήσαν

Έμαθα πωσ το στοίχημα
Είναι με τον εαυτό μου
Πωσ είναι πάντα πιο βαθύ
Το νόημα του κόσμου

Κι άρχισα κι άναβα φωτιέσ
Σε ξένεσ παραλίεσ
Στα χέρια κράταγα ευχέσ
Χαμένεσ ευκαιρίεσ

Αφού με παρηγόρησαν
Γλυκά και με φιλήσαν
Με κάτσαν στο τραπέζι τουσ
Ξανά και με τιμήσαν

Με κέρασαν γλυκό κρασί
Τουσ φόβουσ μου τουσ κρύψαν
Στα μυστικά μου ερείπια
Ταξίδι ξεκινήσαν

Αφού με παρηγόρησαν
Γλυκά και με φιλήσαν
Με κάτσαν στο τραπέζι τουσ
Ξανά και με τιμήσαν

Με κέρασαν γλυκό κρασί
Τουσ φόβουσ μου τουσ κρύψαν
Στα μυστικά μου ερείπια
Ταξίδι ξεκινήσαν