Γραμμή τα μεροκάματα

Γραμμή τα μεροκάματα
Και μια φορά το μήνα
Σαββάτο βράδυ πήγαινεσ
Ν’ ακούσεισ τα κλαρίνα
Εσύ κλαρίνο τρίκλωνο
Και ντέφι ραγισμένο
Το τσάμικο τσακίστηκε
Και ζει σακατεμένο

Πώσ χώρεσε τόση ζωή
Σε άβολα δυάρια
Κι εσύ μετρασ την άπλα τησ
Σε δόσεισ και γραμμάρια
Εσύ θαμπό σαξόφωνο
Και ντραμσ δαιμονισμένο
Ποιον ουρανό μου σκάβετε
Κι εγώ τον κατεβαίνω

Λειψά τα μεροκάμματα
Και βράδυ παρά βράδυ
Μ’ ένα βαρύ ζεϊμπέκικο
Κατέβαινεσ στον άδη
Εσύ μπουζούκι μπρούντζινο
Και μπαγλαμά ταξίδι
Είν’ ο καημόσ μου θάλασσα
Κλεισμένη σ’ ένα στρείδι