Parania

Δεν έχω τίποτα δικό μου,
όλα κλεμμένα από σένα
Δανείζομαι τον εαυτό μου
με τα δικά μου μάτια,
με το δικό σου βλέμμα κοιτάω
Σ' αγαπάω μα δε σ' αγγίζω, το ξεχνάω

Μια παράνοια που δεν μπορείς να συνηθίσεις,
έχεις άγνοια, τι περνάω μη ρωτήσεις
Περίεργο θα σου φανεί
και έξω απ' τα δικά σου λάθη,
όπου κι αν πάω θα με βρει,
γι' αυτό δε φεύγω απ' το κρεβάτι

Μια παράνοια που δεν μπορείς να συνηθίσεις,
έχεις άγνοια, τι περνάω μη ρωτήσεις

Ποιο όνειρο κρατάει πολύ,
ποια κούκλα ξέρεις να μιλάει
Το κερασένιο σου φιλί
άνεμος είναι που περνάει