Enoha Vradia
Ένοχα βράδια που λείπεις εσύ
Σε άγνωστα μάτια γυρεύω ζωή
Θυμάμαι σαν ψέμα τις άγιες στιγμές
Χέρια αναμμένα αφήνουν πίσω γραμμές
Ένοχα βράδια γεμάτα σκιές
Μιλούν τα σημάδια κι αφήνουν πληγές
Θυμάμαι τις λέξεις να στάζουν φωτιά
Πόσο θ' αντέξεις να ζήσεις κι άλλο μακριά
Μια ζωή σε μισώ και μετά σ' αγαπάω
Είσαι εδώ σ' ανασαίνω σχεδόν σου μιλώ
Επαφή με το σώμα σου πάντα κρατάω
Και ζητώ να γυρίσεις ν' αρχίσω να ζω
Πες μου τι κάνω ποια άκρη να βρω
Στο τέλος μου φτάνω δεν έχω καιρό
Φοβάμαι τις νύχτες τις ξένες φωνές
Και τις αλήθειες που με κοιτάνε γυμνές
Μια ζωή σε μισώ και μετά σ' αγαπάω
Είσαι εδώ σ' ανασαίνω σχεδόν σου μιλώ
Επαφή με το σώμα σου πάντα κρατάω
Και ζητώ να γυρίσεις ν' αρχίσω να ζω
Μια ζωή σε μισώ και μετά σ' αγαπάω
Είσαι εδώ σ' ανασαίνω σχεδόν σου μιλώ
Επαφή με το σώμα σου πάντα κρατάω
Και ζητώ να γυρίσεις ν' αρχίσω να ζω
