Motevaghef
Ardalan Sarfaraz
وقتی به سفر رفتی دریای غزل خشکید
باغ قصه پر پر شد آسمان فرو بارید
وقتی به سفر رفتی
وقتی به سفر رفتی گریه عادتِ شب شد
هر پنجره ظلمت شد غم حکایت شب شد
وقتی به سفر رفتی
دنیا متوقف شد وقتی که سفر کردی
هر لحظه و در هر جا من منتظرم اما شاید که تو برگردی
وقتی که تو برگردی خانه میشود بیدار
گل میکند از دیدار خارِ سرِ هر دیوار
وقتی که تو برگردی اي عزیزِ بی تکرار
من جوانه خواهم زد میرسد بهار انگار
وقتی که تو برگردی
وقتی که تو برگردی جانِ تازه میگیرم
بیهوده نمیمانم بیهوده نمیمیرم
وقتی که تو برگردی وقتی که تو برگردی
وقتی که تو برگردی جانِ تازه میگیرم
بیهوده نمیمانم بیهوده نمیمیرم
وقتی که تو برگردی
دنیا متوقف شد وقتی که سفر کردی
هر لحظه و در هر جا من منتظرم اما شاید که تو برگردی
