กาแฟเที่ยงคืน

นาฬิกามันบอกเวลาเที่ยงคืน
ใจฉันยังคงตื่นไม่ยอมเข้านอน
ยังไม่ชินเท่าไหร่
ใครนะใครช่วยก่อน
ตอนที่ความเดียวดายมาเยือนอีกครั้ง

อังให้มือมันอุ่นให้คลายหนาวสั่น
ไอละอองในควันกาแฟเที่ยงคืน
ชิมรสความหมองหม่น
คนรักแปรเป็นอื่น
กลืนทุกความทรงจำในคืนโหดร้าย

อีกครั้ง
ไม่พ้นวังวนเดิมเดิมในโลกคนผิดหวัง
อยากซ้ำตัวเองให้จมลงไปยิ่งกว่านี้ ฮื้อ

กัดความขมให้จมลงลิ้นรสขื่น
จะฝืนดื่มแทนน้ำตา
แต่เท่าไรมันคงไม่ขมไปกว่า
ในรสแห่งความร้าวราน

อีกครั้ง
ไม่พ้นวังวนเดิมเดิมในโลกคนผิดหวัง
อยากซ้ำตัวเองให้จมลงไปยิ่งกว่านี้ ฮื้อ

กัดความขมให้จมลงลิ้นรสขื่น
จะฝืนดื่มแทนน้ำตา
แต่เท่าไรมันคงไม่ขมไปกว่า
ในรสแห่งความร้าวราน

กัดความขมให้จมลงลิ้นรสขื่น
จะฝืนดื่มแทนน้ำตา
แต่เท่าไรมันคงไม่ขมไปกว่า
ในรสแห่งความร้าวราน