Dagen zonder zon

Misschien moet ik zwijgen
Want ik weet nog altijd niet hoe je praat over pijn die niemand ziet
Over dromen die verdwijnen
Dagen zonder zon
Een droef verhaal dat ooit zo mooi begon
Ik heb lang getwijfeld lang gezocht
En bij ieder woord aarzel ik nog maar ik moet het zeggen ik moet het kwijt
Wat ik nu voel en mezelf verwijt

Dat ik niet meer ben wie ik ooit was
Dat ik niet meer geef wat ik jou ooit gaf
En in dit huis niets nog vanzelf lijkt te gaan
Dat je naast me zit maar niet bij me bent
Een stil gezicht dat ik niet meer ken
Wat heeft de liefde met ons gedaan

En zie ons hier dwalen
Een vrouw een man
Op zoek naar iets dat ons redden kan
Met een hart vol vragen
En snakkend naar de dag
Dat het leven opnieuw naar ons lacht
Maar de avond valt en ik voel de kou
Die zich nestelt tussen mij en jou
De kilte betrapt ons weer
En ik val weer stil
En jij zegt niets meer

Omdat ik niet meer ben wie ik ooit was
En niet meer geef wat ik jou ooit gaf
En in dit huis niets nog vanzelf lijkt te gaan
Omdat je naast me ligt maar niet bij me bent
Een mooi gezicht dat ik niet herken
Wat is de liefde met ons van plan

Kijk me aan en je ziet een man
Die niet weet of hij nog vechten kan
En die nog steeds niet kan verstaan
Wat heeft de liefde met ons gedaan