Levenslicht
Christie van der Stal-van Baaren
Je hebt gejaagd en gestreefd,
je bent rusteloos geweest.
En je bent blijven rennen ook toen je reeds vastgelopen was.
En ik weet dat je moe bent en uitgeblust.
Geef er nu maar aan toe en kom tot rust.
Laten we wandelen, stilzwijgend kijken naar de horizon.
Het geschilderd avondrood nemen we in ons op.
Voel hoe de wind langs je gezicht strijkt.
Hoor hoe mijn hart gelijkmatig klopt.
Mijn liefste, wist je dat ik jou al in mijn hart gesloten had lang voordat jij het levenslicht zag?
