Ashoobam
Ehsan Haeri
ﺗﻨﻬﺎ ... ﺗﻮﯾﯽ ﺗﻮ؛ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﭙﯽ ﺑﻪ ﻧﺒﺾ ﺍﯾﻦ ﺭﻫﺎیی
ﺗﻮ ﻓﺎﺭﻍ ﺍﺯ ﻭﻓﻮﺭ ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎﯾﯽ
ﺑﺎﺯ ﺁی ﮐﻪ ﺟﺰ ﺗﻮ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻦ ﺣﻘﯿﻘﺘﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﺗﻮ ﻣﯽ ﺭﻭﯼ ﮐﻪ ﺍﺑﺮ ﻏﻢ ﺑﺒﺎﺭﺩ
ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎﻧﺪﻧﺖ ﺭﺍﻫﯽ ﻧﻤﯿﺸﻮﯼ ﭼﺮﺍ
ﮔﺎﻫﯽ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺪﯾﻪ ﮐﻦ ﺑﻪ ﻣﺸﺖ ﭘﻮﭺ ﺷﺒﻬﺎ
ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺗﺮ ﺑﮕﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮﻭﻑ ﺭﻓﺘﻨﺖ
ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﺍﺯ ﺩﻟﺖ ﻫﻤﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ
ﺁﺷﻮﺑﻢ
ﺁﺭﺍﻣﺸﻢ ﺗﻮﯾﯽ
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﺳﺮ ﻣﯿﮑﺸﻢ ،ﺗﻮﯾﯽ
سحر ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮐﻦ ﺑﻪ ﻓﻬﻢ ﺁﺳﻤﺎﻧﻢ
ﺑﯿﺎ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻦ ﻏﻢ ﺩﻭ ﺻﺪ ﺧﺰﺍﻧﻢ
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﺏ ﺍین و آن ﺑﺮﯾﺪﻡ
ﻣﻦ ﺍﺯ ﻋﻄﺶ؛ ﺗﺮﺍﻧﻪ آفریدم
ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎﻧﺪﻧﺖ ﺭﺍﻫﯽ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﯼ ﭼﺮﺍ
ﮔﺎﻫﯽ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺪﯾﻪ ﮐﻦ ﺑﻪ ﻣﺸﺖ ﭘﻮﭺ ﺷﺒﻬﺎ
ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺗﺮ ﺑﮕﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮﻭﻑ ﺭﻓﺘﻨﺖ
ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﺍﺯ ﺩﻟﺖ ﻫﻤﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ
ﺁﺷﻮﺑﻢ
ﺁﺭﺍﻣﺸﻢ ﺗﻮﯾﯽ
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﺳﺮ ﻣﯿﮑﺸﻢ ،ﺗﻮﯾﯽ
سحر ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮐﻦ ﺑﻪ ﻓﻬﻢ ﺁﺳﻤﺎﻧﻢ
ﺁﺷﻮﺑﻢ
ﺁﺭﺍﻣﺸﻢ ﺗﻮﯾﯽ
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﺳﺮ ﻣﯿﮑﺸﻢ ،ﺗﻮﯾﯽ
ﺑﯿﺎ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻦ ﻏﻢ ﺩﻭ ﺻﺪ ﺧﺰﺍﻧﻢ
آشوووبم
سحر اضافه کن به سهم آسمانم
