De laatste vrouw
Zo is het warm, haar handen voelen zacht
Zo is het warm, mijn hoofd in haar schoot
Zo is het warm, haar ogen spreken zacht
Van de doden op het veld, spreken zacht
Van de vernietiging van de steden, het morgenrood
Ze geeft me hoop, haar woorden klinken mild
Ze geeft me hoop, haar hand op mijn wang
Ze geeft me hoop in het donker als ze lacht
Terwijl het stof ons bedekt, als ze lacht en zegt
Ik zag je schuilen, je was zo bang
Het ligt niet aan jou, het is niet jouw fout
Jij bleef over, jij wordt oud
Nu is er stilte na de storm, leegte na de oorlog
Rust, maar niets dat nog bewegen kan
Ze neemt mijn hand en zegt: je kunt me alles vragen
Over vroeger en de oorlog en hoe je verder moet
Ik weet er alles van
En ze zegt: begin maar te lopen
En ze zegt: begin maar te lopen
En ze zegt: begin maar te lopen
Het ligt niet aan jou, het is niet jouw fout
Jij bleef over, jij wordt oud
