Τράπουλα

Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις
Στο σώμα στην ενθύμηση πονούμε
Μας διώχνουνε τα πράγματα
Κι η ποίησις είναι το καταφύγιο που φθονούμε

Ναι Bloody Hawk
Σύνθετες Γραμμές
Κάπου σε χάνω
Κάπου σε χάνω

Κάπου σε χάνω γιατί κάπου με χάνω με πιάνεις
Η μορφή σου γύρω μου χορεύει καταστρέφει
Βράδια που γυρνώ σαν αγρίμι κοιτώντας εκφυλισμένους οφθαλμούς κάτω απ'τη σελήνη στο χαλί
Χαλιναγωγώ τη σκέψη μου και τη βάζω σε τάξη
Ταξινομώντας το νου μου σαν βιβλιοθήκη
Στην ηλιόλουστη μέρα ο ήλιος φίλος και εχθρός συνάμα
Κάθε γράμμα παρακαταθήκη
Τη ντάμα σκότωσε ο βαλές γιατί ένιωθε άβολα
Γιατί αυτή έφερνε παραδείγματα άπειρα αισθημάτων
Ένιωθε πόνο δυο φόρες γι αυτό τη βλέπεις κι απ τις δυο πλευρές
Κατάρα της η τράπουλα
Άνθρωπε τα Σάββατα γίνεσαι άνθρωπος πάλι
Θα ρθει η Κυριακή που θα γίνεις κουφάρι
Γι'αυτό ζεις
Είναι η πόζα στη γαμημένη ζωή σου
Εμφανής κι ας μη φανείς πολλές φορές την ανασφάλεια σου ξέρω
Τη γνώρισα και γω όταν μεσάνυχτα με έψαχνα
Δωροδοκώ αγγέλους
Είναι η ζωή μου ένα νήμα που το τέλος είναι το τέλος της αρχής και η αρχή αρχή του τέλους

Είναι ότι γράφω αρκετό για να τρομάξω
Είναι τα μάτια σου κύματα να ταράξω
Είναι το χρέος μου πίνακες να χαράξω
Είναι φωτιά και σαν τράπουλα θα με κάψω

Είναι ότι γράφω αρκετό για να τρομάξω
Είναι τα μάτια σου κύματα να ταράξω
Είναι το χρέος μου πίνακες να χαράξω
Είναι ανάγκη στην Ιθάκη μου να φτάσω

Λυπάμαι κοπελιά αλλά δε μ'ένιωσες
Μοιραία δεν με πέτρωσες και έλιωσες
Τέλειωσες
Όταν τις νύχτες ακροβατώ στο κενό
Θα τα έκαιγα όλα για ένα φιλί στο λαιμό
Οδοιπόρος μες το χάος της ερήμου
Δεν μου φτάνει μια άβουλη ακρόαση
Στο πρόσωπο σου είδα τα απωθημένα μου
Μα χάθηκες της ερήμου άλλη μια όαση
Δίνω τις λέξεις μου καλυμμένες στο αίμα
Χαμογέλασα όταν κατάλαβα πως μίσησα
Η μόνη δόση αλήθειας είναι τα ψέμματα που γράφω
Γι αυτό και τα γραπτά μου φίλησα
Φυσικό που στον κλοιό της μοναξιάς αφέθηκα
Αφού το εγώ μου αποκόπηκε από το εγώ τους
Είναι απόδειξη ότι στη Ιθάκη φτάνεις μονάχος
Δεν έχεις ανάγκη από συντρόφους
Μέρες διαβάζω Καρυωτάκη κι ίσως μοιάζουμε
Γιατί κι οι δυο τη σωτηρία επιθυμούμε
Γιατί αμφότερους μας διώχνουνε τα πράγματα
Κι η ποίησης είναι το καταφύγιο που φθονούμε

Είναι ότι γράφω αρκετό για να τρομάξω
Είναι τα μάτια σου κύματα να ταράξω
Είναι το χρέος μου πίνακες να χαράξω
Είναι φωτιά και σαν τράπουλα θα με κάψω

Είναι ότι γράφω αρκετό για να τρομάξω
Είναι τα μάτια σου κύματα να ταράξω
Είναι το χρέος μου πίνακες να χαράξω
Είναι ανάγκη στην Ιθάκη μου να φτάσω