Signore Falco
Κουράστηκα να περιφέρομαι
Άμα γινόταν ό,τι θέλαμε για λίγο θα 'ταν όμορφο
Μα θα 'ταν όνειρο
Κι αν σηκωθείς απ'το κρεβάτι θα 'ναι επώδυνο Είπα
Κουράστηκα να περιφέρομαι
Πίνω ακόμα ένα ποτήρι μετά φεύγουμε τα ίδια
Και σήμερα και αύριο τα ίδια
Ο εκτυπωτής σκαλώνει και τυπώνει ίδια σελίδα
Κουράστηκα να περιφέρομαι
Είμαστε άγγελοι που κολυμπάνε στη φτήνια
Ποτέ δε μάθαμε να κάνουμε ούτε βήμα
Παρ' όλα αυτά σε ρώτησα Xορεύουμε
Κουράστηκα μα δε σε νοιάζει
Εδώ εμένα δε νοιάζει ποιον κοροϊδεύουμε
Δρω σ'ένα χορό μουσικής που δε με σέβονται
Γι' αυτό έχω χρέος να τους δείξω ό,τι δε φαίνεται
Κουράστηκα
Στο ραντεβού της μοναξιάς πρώτος κατά λάθος
Μόνος απ'το βάθος πόνεσε το λάθος
Μιας προσέγγισης ρομαντικής που θα αλλάξει κάπου κάπως
Ορκίζομαι αγαπάω ό,τι γράφω
Κι είναι οξύμωρο αφού γράφω ό,τι συχαίνομαι
Γράφω ό,τι δεν έχουμε όχι για να το πάρουμε
Απλά γιατί είναι ωραίο να το βλέπουμε σκέψου το
Αγάπησε με δώσε μου ένα χαμόγελο
Κι υπόσχομαι να κάνω τους δαίμονες μου λαμπόγυαλο
Μούσα μου δώσε μου τα μάτια σου να προχωρώ
Να κάνω την ανάσα σου του κόσμου μου εξώφυλλο
Παρ' όλα αυτά πετώ στο ηλιοβασίλεμα
Μονάχος νομίζω είναι καλύτερα
Τίποτα δεν με ακολουθεί και δεν έχω να φτάσω τίποτα
Καμιά φορά θυμάμαι ότι θα σε ήθελα
Το τελευταίο τσιγάρο που ανάβω
Το τελευταίο δίστιχο που γράφω
Τα σύννεφα είναι τόσο ονειρικά
Που στον κόσμο σου γιατί να 'ρθω
Η τέχνη μου αθώα Signore Falco
Μ' αγαπώ και με μισώ όπως το κενό στο φαινομενικό μου κόσμο
Δώσε μου ένα μολύβι για να γράφω όσο μπορώ
Δώσε μου δέκα νύχτες κι από ένα πρωινό
Για κάθε νύχτα που περίμενα τον ήλιο μου να δω
Είναι ανθρώπινο σηκώνεται η λύπη
Για να κάτσει η χαρά σ' ένα μοτίβο κυκλικό
Αγάπησα να πέφτω γιατί ξέρω ότι κάποτε θα μάθω να πετώ
Και σ' ευχαριστώ γι' αυτό
Μ' αγαπώ και με μισώ όπως το κενό στο φαινομενικό μου κόσμο
Δώσε μου ένα μολύβι για να γράφω όσο μπορώ
Δώσε μου δέκα νύχτες κι από ένα πρωινό
Για κάθε νύχτα που περίμενα τον ήλιο μου να δω
Είναι ανθρώπινο σηκώνεται η λύπη
Για να κάτσει η χαρά σ' ένα μοτίβο κυκλικό
Αγάπησα να πέφτω γιατί ξέρω ότι κάποτε θα μάθω να πετώ
Και σ' ευχαριστώ γι' αυτό
Μ' αγαπώ και με μισώ όπως το κενό στο φαινομενικό μου κόσμο
Δώσε μου ένα μολύβι για να γράφω όσο μπορώ
Δώσε μου δέκα νύχτες κι από ένα πρωινό
Για κάθε νύχτα που περίμενα τον ήλιο μου να δω
Είναι ανθρώπινο σηκώνεται η λύπη
Για να κάτσει η χαρά σ' ένα μοτίβο κυκλικό
Αγάπησα να πέφτω γιατί ξέρω ότι κάποτε θα μάθω να πετώ
Και σ' ευχαριστώ γι' αυτό
