Ροζ

Ειμαι παιδι για το παλατι σου
Κι εσυ με βαλες στο χαλακι σου
Καταρα τα γραπτα μου στο κεφαλι σου
Επανω απο τα συννεφα ανοιγω το μαυλο μου
Αμα καταφερεις και φτασεις εκει χαλαλι σου τωρα
Σκεφτομαι πολλα μα παντα τελειωνω στο τωρα
Ενα τωρα που ειναι καπου δυο χρονια
Μια ζωη σε κυκλο μια ζωη αστεια με δεκαδες ωρες υπνο ρουτινα και μακαρονια
Νταξει δεχομαι οτι εχασε μα πες μου ποιος νικα
Ζω και τρεφομαι υποτονικα
50 κιλα δεν ζυγιζω πολλα ισα ισα τα οσταη γλωσσα και τα εκρηκτικα
Το δικο μου μυθιστορημα δεν πουλησε
Μαλλον επειδη τα νερα σου δεν ταρακουνησε
Μαλλον επειδη δεν εχει εντονες σκηνες
Και στην τελευταια ο συγγραφεας φωναζει που εισαι
Μα δεν απαντησε κανεις και πραγαμτικα αυτη ειναι η μαγεια σε οτι γραφω
Ο καθενας βλεπει ενα τελος οπως θελει επειδη ειμαι πολυ μικρος στο τελος για να πλαθω
Για να μαι ειλικρινης εγω βαλει στοχο τον βαθρο
Της μουσικης αυτης και θα το κανω
Δεν ειμαι υπεροπτης μα νομιζω πως αξιζω κι εγω κατι παραπανω
Κι αυτο ας μεινει μεταξυ μας
Εκανα μουσικη το ανχος αν στα λεγα σε προταση θα λεγες εχω κομπλεξ
Ολα ειναι αγωνας καπως το ραπ η βοηθητικες μου ροδες
Μονο δυο πραγματα ειναι γνωριμα τα ματια μου κι οι στιχοι απο το μπουρδελο της μονικα
Εναν εναν θυμαμαι οσους μιλαγανε πολλα τωρα κρυβονται στη γη και μου θυμιζουν τυφλοποντικα
Γαμημενα σερι εννια πηγε κι ακομα δεν εσβησε το κερι
Ειμαι ο Νικος απο το γερακισιοι οφθαλμοι
Και συνηθως στηριζω με αιμα καθε γραμμη
Ειπαμε να κανουμε την γη να ειναι και να φαινεται λιγοτερο αφηρητη
Το τελευταιο βαλς δεν εχει νταμα εγω κι η μοναξια μου θα χορευουμε ξυπολυτοι

Ειμαι απλος αλλα οχι απλοικος
Ειμαι αφελης οχι χαζος
Δεν ειμαι κοκκινος μα ροζ καταστροφηκα ροματνικος
Ο γερακισκιος προφανως λεω πως πεταω αλλα μενω καθιστος
Εγω δεν εχω λογο να σε κοροιδευω θελω μονο φως
Εδω κανουμε ποιηση
Ειμαι απλος αλλα οχι απλοικος
Ειμαι αφελης οχι χαζος
Δεν ειμαι κοκκινος μα ροζ καταστροφηκα ροματνικος
Ο γερακισκιος προφανως λεω πως πεταω αλλα μενω καθιστος
Εγω δεν εχω λογο να σε κοροιδευω θελω μονο φως
Εδω κανουμε ποιηση