Αμφιβολία

Δώσε μου τα πάντα
Τρύπωσα στο ξύλο σα νιφάδα
Ο δρόμος για το σπίτι είναι χάλια
Αλλά μάθαμε να λέμε δε βαριέσαι
Μάθατε να λέτε “δε γράφεις αυτά που ζεις' και εγώ αθώα χασμουριέμαι
Τα πιο καλά κομμάτια μας να λέμε
Για αυτιά που δεν ακούνε
Δεδομένο δε χαλιέμαι το συνήθισα
Σ'αγάπησα όσο σε μίσησα
Σε κάρφωσα όσο σε τρύπησα μεσσία
Όλα είναι μια δοκιμασία
Ποτέ δε νικάς συνέχεια χάνεις να νικάς ειν ‘ουτοπία
Επαναλαμβάνω όλα μια δοκιμασία
Ή νικάς ή χάνεις να αλλάζεις είναι η ουσία
Ψηλά θα έχει τέλος η πορεία
Γράψτε το στον τοίχο πριν το κάνει η ιστορία
Αφήνω τα παιδιά να μαλώνουν για το ποιος κάνει μουσική
Εγώ παράγω έρρυθμη ανωμαλία
Θα ασχοληθώ με τον κόσμο όταν θα φτιάξω τον δικό μου
Μέχρι τότε θα κοιτώ κρυφά
Πίσω από χαραμάδες θα μ'ακούς τις νύχτες
Όσο κυλάει ο καιρός και πιο σιγά

Σήκωσε κάθε βλέφαρο σου να με δεις
Δεν έμαθα να ζωγραφίζω μα έμαθα να βλέπω
Απόψε που σύμβολα την μελαγχολία σπάνε
Σε κοινή πορεία ας πάμε κι όλα τα άλλα τα ‘χουμε
Σήκωσε κάθε βλέφαρο σου να με δεις
Δεν έμαθα να ζωγραφίζω μα έμαθα να βλέπω
Απόψε κάθε αμφιβολία θα'μαι χαίρομαι όσο φοβάμαι
Σίγουρα τα όνειρα υπάρχουνε
Σήκωσε κάθε βλέφαρο σου να με δεις
Δεν έμαθα να ζωγραφίζω μα έμαθα να βλέπω
Απόψε που σύμβολα την μελαγχολία σπάνε
Σε κοινή πορεία ας πάμε κι όλα τα άλλα τα ‘χουμε
Σήκωσε κάθε βλέφαρο σου να με δεις
Δεν έμαθα να ζωγραφίζω μα έμαθα να βλέπω
Απόψε κάθε αμφιβολία θα'μαι χαίρομαι όσο φοβάμαι
Σίγουρα τα όνειρα υπάρχουνε