2010 Freestyle
Λέει
Ήμουν μόνος στο δωμάτιο μου κλειδωμένος έκανα μαθήματα
Είχα πίστη αλλά αν δεν νικήσεις δεν μπορείς να πεις πως έχεις τίποτα
Πάνω κάτω είμαι πάλι μόνος ώρες ώρες χάνω τα μαθήματα
Μα έχω τώρα ανοιχτή τηv πόρτα γιατί έξω έμαθα καλύτερα
Είναι κάπου 2010, είναι κάπου δέκα χρόνια πίσω
Έχω γράψει ήδη δύο κομμάτια, ψάχνω τρόπο να ηχογραφήσω
Θα μου πήρε κάπου δύο χρόνια
Ύστερα από τόσο παρακάλια
Ω Θεέ μου ακούω την φωνή μου και ο ω Θεέ μου είναι τόσο χάλια
Ένα, δύο μήνες πιο μετά, η τύχη τη δουλειά της έκανε
Στο προαύλιο ο Τρούφ και ο Βάγγος, τότε που ακομά ο Βάγγος έχωνε
Λένε πάμε για κανά καφέ
Πες μου πως μπορώ να το ξεχάσω
Από τότε κάθε μερά γράφω κάτω μπάρες να τους εντυπωσιάσω
Έτσι γνώρισα δεκάδες τύπους
Ο καθένας ένα νέο πλάνο
Όλοι στη χρονιά μου πάνω κάτω
Και όλοι μοιάζαν δέκα χρόνια πάνω
Ερωτεύτηκα ακαρίαια και με τράβηξε αυτό το μυστήριο
Έκανα ασκήσεις για ραπ πριν από τις ασκήσεις για το φροντιστήριο
Σαν να ζούσα μια διπλή ζωή
Δύο τετράδια στη τσάντα μου
Πως να μπορέσω να έχω στυλ
Όλα τα ρούχα μου τα έπαιρνε η μάνα μου
Οι πιο πολλοί, για να είμαι ειλικρινής, δεν το πιστεύαν ότι μπορώ να χώσω
Άμα τους ρωτήσεις τώρα πως τα πάνε θα σου πούνε δεν ασχολούνται τόσο
Τα κομμάτια μου έστελνε σε ράπερς
Να μου στείλουνε την άποψη τους
Να μου πούνε αν έχω τις μπάρες
Όμως δεν απάντησε κανείς τους
Αυτό με είχε πληγώσει καταβάθος
Όμως έτσι έστω καταλάθος
Δεν λογάριασα την άποψη σας
Αν την είχα ακούσει θα είχα κάνει λάθος
Σουρωμένος και εκτός ορίων
Να με κοροιδέυει η παρέα πλάι
Είπα αυτό το χέρι θα τα καταφέρει
Και αυτή η χώρα θα παραμιλάει
Με ρωτάνε άμα το θυμάμαι
Χα χα τι αστείο, τι αστείο όντως
Τι αστείο ήταν, που ήμουν τόσο πίτα
Αλλά ότι είπα βγήκε αλήθεια όντως
Κάπου στο λύκειο η μάνα μου πήρε για πρώτη φορά τα χαμπάρια της
Και η μάνα μου έχει κοινά με την πόλη γιατί το έχω κάνει για χάρη της
Σαν την μαμά μου και η πόλη δεν πέφτει για ύπνο χωρίς το καμάρι της
Σαν την μαμά μου και η πόλη γεννάει τους στίχους μου στο μαξιλάρι της
Απ' τα freestyle στα πάρκα
Και από τα μεθύσια στης πόλης τα κτίρια
Από τις τριάντα συναυλίες που δεν είχαν ούτε δέκα εισιτήρια
Πως καταλήξαμε ως έδω
Να με ονομάζουν εμπορικό
Να λένε δε αγάπησα το χιπ χοπ
Α γαμήσου είμαι ο «Bloody Hawk»
Έχω πληρώσει με αίμα να πάρω τον χώρο μου μέσα στο γήπεδο
Θέλω εφ' όρου ζωής χορηγία από κάθε εκδοτικό σύλλογο
Με την ζωή μου το πλήρωσα, με την ζωή μου πληρώνω ακομά
Υπογράφω με την Universal αν μου δώσει πίσω 25 χρόνια
Τους δικούς μου δεν πουλάω τώρα
Μαζί στη νίκη και μαζί στη κρίση
Ομάδα που νικάει δεν αλλάζει και ομάδα που έχει χάσει θα νικήσει
Με ρωτάνε «Ποιος παραγωγός και ποια εταιρεία σπρώχνει το μολύβι» μου
Δεν καταλαβαίνεις ότι βλέπεις το έχω κάνει εγώ και οι φίλοι μου
Δεν ιδρώνει το μαντήλι μου
Δεν τελειώνει το καντήλι μου
Δεν σε βλέπω σαν αντίπαλο μου αν δεν έχεις λίγο από την ύλη μου
Είναι κάπου 2010 μα τα χρόνια φεύγουν τόσο γρήγορα
Ω Θεέ μου ακούω τη φωνή μου και ω Θεέ μου έχω κάνει βήματα
Θα το κάνω για τον Νέμπελ, τον Φώτη, τον Μπάκι, τον Τόλη, τον
Χάικ, τον Ρόη, τον Κώστα, τα παιδιά και τον Μηνά και όλους 'φέραν το χιπ χοπ στη πόλη
Ξέρω τη φράση καιρό
Απλώς καπώς αλλιώς την κατάλαβα σήμερα
Ο καθένας έχει ένα χιτ αλλά κανείς δεν έχει ένα χτύπημα
Και όλο λεώ θα το σταματήσω
Και όλο λέω θα το παρατήσω
Και όλο κάνω ένα βήμα παραπάνω
Και όλο πάω ένα βήμα πίσω
Κάθε μέρα η αποτυχία ψιθυρίζει πως πέφτει η αυλαία μου
Κάθε λέξη που έχω γράψει είναι φαβορί για να είναι η τελευταία μου
Φτάνει!
Το άγχος και η υπερανάλυση θα με τρελάνει
Και όλο πέφτω δεν προσέχω
Και όλο τρέχω και ότι βλέπω δεν μου κάνει
Πάλι το μέλλον φαντάζομαι σαν να το βλεπω από την αρχή
Έχω γράψει ήδη δύο κομμάτια θα τα ηχογραφήσω και όπου βγεί
