Sanma

Sarıl içimdeki çocuğa

Deliririm inadın hırsına kapak atmazsam
Notaların içindeki mars asıl dünyam ah
Dünden daha kötü günler var

Koşsam yine kaçsam
Beni sormaz gibi ruhum
Yine çanlar çalar ağlar zaman
Her dakika sustuğum

Beni kan ter bırak
Aslen donuk her satır konuştuğum
Ama resmetmedi gönlüm yine
Gözlerimde yokluğu

Yoruldum artık anla karalamam satırları
Bi' bak sonuncu buydu gayrı kovalamam yatırları
Gözümden akan o damlalar bu şiirlerin yaşları
Sonunda sonuna vardık önce görmeden bu başları

Yıkılmak arefesindeyim
Yalandan her hevesim deniz
Misali dertlerin içinde
Yılana sarılmaktan hiç mi bıkmam
Ellerimde kir bu suskun hislerimde
Yok ki ferfecir

Yere düştüm sanma
Yine düştüm kalkmam
Sana küstüm sanma

Yere düştüm sanma
Yine düştüm kalkmam
Sana küstüm sanma

Yere düştüm sanma
Yine düştüm kalkmam
Sana küstüm sanma

Yere düştüm sanma
Yine düştüm kalkmam
Sana küstüm sanma

Düşünceler var hala
Dönüp duran
Kendimi sarf ettikçe
Başa saran

Denizin ortasında bi kara bulamam
Düşünüp soramam duyamam derin sularda
Kendimi göremediğim bütün aynalar da
Bağırıp adımı bu gece beni karalar

Tek nefeste çektiğim rüyalarımda nefretim
Bu kez yok olmam hiç dedikçe parça pinçik her şeyim
Ki böyle böyle büyütmekten içimdekini sersefil
Bugünde kalmış ukde dünden hiçbi' kaygı dert değil

Ne son verir bu canilikten on yedinde kabilin
Kollarında can verirken on sekizde daha diri
Derken umutlar çöker tekerrür eden o tarihin
Vicdanı yok mu diyememek, çok vasat yok adili

Yere düştüm sanma
Yine düştüm kalkmam
Sana küstüm sanma

Yere düştüm sanma
Yine düştüm kalkmam
Sana küstüm sanma

Yere düştüm sanma
Yine düştüm kalkmam
Sana küstüm sanma

Yere düştüm sanma
Yine düştüm kalkmam
Sana küstüm sanma