ยังไม่รู้
ในวันนี้ฉันไม่มีใคร
ไม่มีเธอที่เข้าใจ
ตั้งแต่วันที่เธอไปจากฉัน
ต้องทนฝืนเก็บความเดียวดาย
ไม่มีใครสักคนข้างกายไม่มีอีกแล้ว
ช่วงเวลาที่เลยผ่าน
จากไปช้าช้า
ฉันยังคงต้องยืนลำพัง
อย่างนี้ต่อไป
ไม่มีเธอก็ไม่มีใครจากนี้ยังคงต้องเดินต่อไป
ใช่ไหม
ยังไม่รู้
ไม่รู้ต้องทนอีกนานเท่าไร (เฮ้อเฮอ)
ฉันยังคงต้องยืนอยู่กับความเดียวดายและช้ำใจ
อีกนานสักเท่าไร
นานสักเท่าไร
อยู่อย่างคนที่ไม่มีใจ
ตั้งแต่เธอบอกลาฉันไป
ยังไม่รู้ต้องทำไง ยังไม่รู้
เพราะแม้เวลาได้เลยผ่านจากไปช้าช้า
ฉันยังคงต้องยืนลำพังอย่างนี้ต่อไป
เมื่อไม่มีเธอก็ไม่มีใครจากนี้ฉันยังต้องเดินต่อไปใช่ไหม
ยังไม่รู้
ไม่รู้ต้องทนอีกนานเท่าไร (โฮ้)
ฉันยังคงต้องยืนอยู่กับความเดียวดายและช้ำใจ
อย่างนี้อีกนานสักเท่าไร
ส่วนตัวเธอ
ไม่เหลือความทรงจำดีดี
ในตอนนี้เธอไม่เหลือเลยใช่ไหม
ฉันเข้าใจ
ไม่เป็นไรฉันเพียงแค่ขอให้เธอเก็บเอาไว้
เพราะแม้เวลาล่วงเลยผ่านจากไปช้าช้า
แต่มันก็ยังคงเหมือนเดิม
ยังไม่รู้
ไม่รู้ต้องทนอีกนานเท่าไร (โฮ้)
ฉันยังคงต้องเดินอยู่กับความเดียวดายและช้ำใจ
อย่างนี้อีกนานสักเท่าไร
ส่วนตัวเธอ
ไม่เหลือความทรงจำดีดีในตอนนี้
เธอไม่เหลือเลยใช่ไหม
ฉันเข้าใจดี
ไม่เป็นไรฉันเพียงแค่ขอให้เธอเก็บเอาไว้
