Μη με ρωτάει κανείς
Μεσ σε τόσα άπιαστα όνειρα να χάνομαι
Να 'μαι δω κι απόψε πάλι να μιλάω για κείνη
Κι από τι την θυμίζει σαν παιδί να πιάνομαι
Πριν έρθει ο φόβοσ που σταλιά σταλιά με πίνει
Κι η μοναξιά μου να μ' ανακρίνει
Μην με ρωτάει κανείσ πωσ είμαι πωσ περνάω
Όταν τισ νύχτεσ σπίτι μόνοσ μου γυρνάω
Κι ασ τρέχω όταν το τηλέφωνο χτυπάει
Ν' ακούσω μήπωσ είναι αυτή και με ζητάει
Μην με ρωτάει κανείσ πωσ είμαι πωσ περνάω
Όταν τισ νύχτεσ σπίτι μόνοσ μου γυρνάω
Μην με ρωτάει πια κανείσ αν το αντέχω
Αφού δικό τησ είναι ότι είχα κι ότι έχω
Γύρω γύρω οι αναμνήσεισ μαζευτήκανε
Ο ήχοσ τησ φωνήσ τησ το άρωμα το άγγιγμά τησ
Ανοιχτή την πόρτα του μυαλού μου βρήκανε
Και θα με τιμωρήσουν που είμαι μακριά τησ
Και δεν ξυπνάω στην αγκαλιά τησ
Μην με ρωτάει κανείσ πωσ είμαι πωσ περνάω
Όταν τισ νύχτεσ σπίτι μόνοσ μου γυρνάω
Κι ασ τρέχω όταν το τηλέφωνο χτυπάει
Ν' ακούσω μήπωσ είναι αυτή και με ζητάει
Μην με ρωτάει κανείσ πωσ είμαι πωσ περνάω
Όταν τισ νύχτεσ σπίτι μόνοσ μου γυρνάω
Μην με ρωτάει πια κανείσ αν το αντέχω
Αφού δικό τησ είναι ότι είχα κι ότι έχω
