Kald dag
En kald dag i januar langt nord i verden
Der sollysets livgivende stråler
Er sendt i eksil det går det en mann
Han har gitt seg på ferden
Til landskapet bortenfor skam og tvil
Han har alt han trenger i en lerretsekk
Som hviler tungt på spede skuldre
Nå vet han hvem han er en av alle, en av dem
Alle like, samme klær
Samme far og samme hjem
En av alle, en av dem
Han kjenner seg så lett
Merkelig varm inni hodet
Det sprenges til tusen små stjerner
Når de legger fra land der ser han sitt hus
Han kan ikke tro det
Det var ikke de som til slutt dro, men han
I lomma inntil brystet ligger papiret
Han har skrevet på
Nå vet han hvem han er en av alle, en av dem
Alle like, samme klær
Samme far og samme hjem
En av alle, en av dem
Aldri mer kjenne latterens kalde stikk
Bar sårbar rygg, aldri mer, aldri mer
Aldri hverdagens uendelighet
Og aldri være trygg aldri mer, aldri mer
Nå er det han som kan si "vi"
Alt kjennes så klart
Han føler seg tydelig, tydelig
Nå vet han hvem han er en av alle, en av dem
Alle like, samme klær
Samme far og samme hjem
En av alle, en av dem
