Fevgoun Ta Hronia

Το πρόσωπό σου σαν μετάξι
Στα χείλη ρόδα κι ευωδιέσ
Θέλει η ψυχή σου να πετάξει
Σαν πασχαλίτσα στισ ροδιέσ

Τον ήλιο τάζουνε δικό σου
Σ' ένα σκισμένο ουρανό
Γίνεται δέντρο ο θυμόσ σου
Κι είναι καμμένο το βουνό

Φεύγουν τα χρόνια σαν πουλιά
Και είσ' ακόμα μια σταλιά
Φοβάμαι μήπωσ ξεχαστείσ
Όταν στη θέση μου θα 'ρθείσ

Στα μάτια σου δυο ανεμώνεσ
Το φωσ γυρεύουνε τησ γησ
Στη ζάκυνθο κάτι χελώνεσ
Πρέπει να ζήσουν να τισ δεισ

Φεύγουν τα χρόνια σαν πουλιά
Και είσ' ακόμα μια σταλιά
Φοβάμαι μήπωσ ξεχαστείσ
Όταν στη θέση μου θα 'ρθείσ