De Straat Van Genade

In de straat van genade
Dansen de dwergen
Pompen zich op
Om de blues te verbergen
Proberen al vechtend
De angst te vergeten
De leegte te neppen
Met de lol van het leven
En geluk is een kont
Waar ze in willen knijpen
Maar de hemel is glad
En laat zich niet grijpen
Met ontgoochelde handen
Vergrommelde tanden
Belanden ze straks
Aan het eind van de nacht

In de straat van genade
Zingen de vrouwen
Over het beest in de man,
Het gedeukte vertrouwen
Over het goedgeefse hart
In zijn geheel gegeven
En in stukken gebroken
Weer teruggekregen
Maar ze voelen de kracht
In hun voorwaartse dijen
Met de lenige liefde
Het noodlot berijden
En van onderuit hopen
Niets te verkopen
Lopen ze zingend
Naar het eind van de nacht

In de straat van genade
Dolen de denkers
De doeners, de praters
De zwalkers en zwenkers
Allemaal vliegen
In het vlooientheater
Van vrolijk gezoem
En lichtzinnig gesnater
Maar de wereld is slecht
En wat moet je beginnen
Je kunt niet meer terug
Je moet het leren beminnen
En met de wind in je zolen
Op een vlaag van violen
Onverholen dolen
Naar het eind van de nacht

In de straat van genade
Staren de doden
Verweesd voor zich uit
Door de goden verstoten
En ze vragen de dromers
Door haast voortgedreven
Wat is er gebeurd
Waar zijn we gebleven
Maar niemand kijkt op
Het kan ze niet schelen
Wat maakt het nog uit
Het is sterven of stelen
En met de mist in hun ogen
Door de tijd leeggezogen
Komen ze vervlogen
Aan het eind van de nacht