Biz Üç Kiþiydik
Biz üç kiþiydik;
Bedirhan, Nazlýcan ve ben
Üç aðýz, üç yürek, üç yeminli fiþek...
Adýmýz bela diye yazýlmýþtý daðlara taþlara,
Boynumuzda aðýr vebal, koynumuzda çapraz tüfek...
El tetikte kulak kiriþte
Ve sýrtýmýz topraða emanet...
Baldýran acýsýyla ovarak üþüyen ellerimizi,
Yýldýz yorgan altýnda birbirimize sarýlýrdýk.
Deniz çok uzaktaydý
Ve dokunuyordu yalnýzlýk.
Gece uçurum boylarýnda,
Uzak çakal sesleri
Yüzümüze, ekmeðimize,
Türkümüze çarpar geçerdi.
Göðsüne kekik süredi Nazlýcan,
Tüterdi buram buram.
Gizlice ona bakardýk,
Yüreðimiz göçerdi...
Belki bir çoban kavalýnda yitirdik Nazlýcan'ý,
Ateþböcekleriyle bir oldu kýrpýþarak tükendi.
Bir narin kelebek ölüsü býrakýp tam ortamýza,
Kurþun gibi, mayýn gibi tutuþarak tükendi...
Oy Nazlýcan vahþi bayýrlarýn maralý,
Nazlýcan saçlarý fýrtýnayla taralý,
Sen de gider miydin böyle yýldýzlar ülkesine,
Oy Nazlýcan oy can evinden yaralý...
Nazlýcan serin yayla çiçeði
Nazlýcan deli dolu heyecan
Göðsümde bir sevda kelebeði
Nazlýcan ah Nazlýcan...
Artýk yenilmiþ ordular kadar
Eziktik, sahipsizdik
Geçip gittik, parka ve yürek paramparça,
Gerisi ölüm duygusu, gerisi saðýr sessizlik,
Geçip gittik, Nazlýcan boþluðu aramýzda...
Bedirhan'ý bir geçitte sýrtýndan vurdular...
Yarýp çýkmýþken nice büyük ablukalarý,
Omuzdan kayan bir tüfek gibi usulca,
Titredi ve iki yana düþtü kollarý... .
Ölüm bir ýsýrgan otu gibi sarmýþtý her yanýný
Devrilmiþ bir aðaçtý ayýþýðýnda gölgesi
Uzanýp bir damla yaþ ile dokundum kirpiklerine
Göðsümü çatlatýrken nabzýmýn tükenmiþ sesi...
Sanki bir þakaydý bu, birazdan uyanacaktý,
Birazdan ateþi karýþtýrýp bir sigara saracaktý
Oysa ölüm sadýk kalmýþtý randevusuna ah
O da Nazlýcan gibi bir daha olmayacaktý...
Ey Bedirhan; Katran gecelerin heyulasý,
Ey Bedirhan; Kancýk pusularýn belasý
Sen de böyle düþecek adam mýydýn konuþsana,
Ey Bedirhan ey mezarý kartal yuvasý...
Bedirhan mor daðlarýn kaçaðý
Bedirhan mavi gözleri þahan
Zulamda suskun gece býçaðý
Bedirhan ah Bedirhan...
Biz üç kiþiydik
Üç intihar çiçeði
Bedirhan, Nazlýcan ve ben
Suphi...
