Verbum supernum prodiens
Verbum supernum prodiens
Nec Patris linquens dexteram
Ad opus suum exiens
Venit ad vitæ vesperam
In mortem a discipulo
Suis tradendus æmulis
Prius in vitæ ferculo
Se tradidit discipulis
Quibus sub bina specie
Carnem dedit et sanguinem;
Ut duplicis substantiæ
Totum cibaret hominem
Se nascens dedit socium
Convescens in edulium
Se moriens in pretium
Se regnans dat in præmium
O salutaris hostia
Quæ cæli pandis ostium
Bella premunt hostilia;
Da robur, fer auxilium
Uni trinoque Domino
Sit sempiterna gloria:
Qui vitam sine tеrmino
Nobis donet in patria